Εβδομάδα των Παθών

Νταλί, "Ο Εσταυρωμένος"

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ.Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη» από την ανάμνηση των γεγονότων τα οποία και θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία.

Η Μεγάλη Εβδομάδα λέγεται επίσης και "Αγία Εβδομάδα".

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;
Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):
Τη Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και στην ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικότης άκαρπης συκιάς την οποία ξέρανε ο Χριστός:
Συμβολίζει τη Συναγωγή των Εβραίων και γενικά τη ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.  

Ελ Γκρέκο, "Προσευχή στο όρος των Ελαιών"

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Τη Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων που μας διδάσκει να είμαστε προνοητικοί και έτοιμοι, γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
β) Των Ταλάντων, που μας διδάσκει ότι πρέπει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
 

Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα, που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, αφού έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.
 

Ντα Βίντσι, "Ο Μυστικός Δείπνος"

Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):
Τη Μεγάλη Πέμπτη  έχουμε τέσσερα γεγονότα:
α) τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
β) τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) την Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.
 

Ελ Γκρέκο, "Ο Χριστός αίρων τον Σταυρόν"

Ελ Γκρέκο, "Ο διαμερισμός των ιματίων"

Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Τη Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος. Τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου. Δηλαδή:
α) τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτιλισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού 

Καραβάτζιο, "Η Ταφή"

Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
β) την Κάθοδό Του στον Άδη.

 Έτσι, Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι η ακολουθία της Αποκαθηλώσεως και της Ταφής Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την ΜεγάληΠαρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου.
Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και το θάνατο.
 

Ελ Γκρέκο, "Η Ανάσταση"

Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 μμ (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από τον Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους πιστούς;
Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση». Ο Χριστός με τη θέλησή του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς. Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και, αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς, μπορούμε να κάνουμε υποκειμενική - προσωπική σωτηρία την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός.