γράφει ο Βαγγέλης Κεφάλας
Την Πέμπτη 29 Μαρτίου ξεκινήσαμε από το σχολείο την τριήμερη εκδρομή μας, με κέντρο την Καλαμάτα. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα και περίμεναν αυτή τη μέρα από την αρχή του χρόνου. Τα πάντα ήταν έτοιμα, η αστυνομία έκανε τον έλεγχο των απαραίτητων εγγράφων και τα πούλμαν ξεκίνησαν με προορισμό την πανέμορφη Καλαμάτα.
Η πρώτη στάση που πραγματοποιήθηκε ήταν στο Σείριο. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να ξεπιαστούμε και να φάμε κάτι. Μετά από αυτή τη στάση η επόμενη θα γινόταν στη Δημητσάνα.
Στη Δημητσάνα επισκεφθήκαμε το υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Στο μουσείο υπάρχουν ένας νερόμυλος καθώς και μία νεροτριβή, ένα παραδοσιακό ρακοκάζανο, ο μπαρουτόμυλος και πολλά ρυάκια από τα οποία τρέχει άφθονο νερό. Το τοπίο στη Δημητσάνα ήταν καταπληκτικό και η φιλοξενία των υπαλλήλων του μουσείου σε έκανε να αισθάνεσαι πολύ άνετα.
Μετά τη Δημητσάνα σειρά είχε ένα κοντινό χωριό, η Στεμνίτσα. Ο βασικός σκοπός της επίσκεψής μας στη Στεμνίτσα ήταν να γευματίσουμε ,όμως βρεθήκαμε προ εκπλήξεως αφού το μόνο «εστιατόριο» που ήταν ανοιχτό εκεί ήταν το καφενείο του χωριού. Έτσι αρκεστήκαμε μόνο σε μία περιπλάνηση στο γραφικότατο αυτό χωριό.
Αφήνοντας, λοιπόν, πίσω μας τα πανέμορφα αυτά χωριά κατευθυνθήκαμε προς τη Μεγαλόπολη.
Στη Μεγαλόπολη τσιμπήσαμε κάτι και πολύ γρήγορα πήραμε το δρόμο που οδηγούσε στην Καλαμάτα.
Φτάνοντας στην πόλη της Καλαμάτας ήμασταν όλοι αρκετά κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι. Ένα θέαμα όμως ήταν αρκετό για να μας ξυπνήσει και αυτό δεν ήταν άλλο φυσικά από την όψη του ξενοδοχείου μας.
Αφού κατεβήκαμε από τα πούλμαν, συγκεντρωθήκαμε με τα πράγματα του ο καθένας μπροστά από την “reception” του ξενοδοχείου για να ακούσουμε κάποιους βασικούς κανόνες για τη σωστή, αλλά και ευχάριστη διαμονή στο ξενοδοχείο “Pharae Palace”. Ύστερα περιμέναμε "ευλαβικά" όλοι για να ακούσουμε τα ονόματά μας και να πάρουμε την κάρτα του δωματίου μας. Μετά την τακτοποίησή μας στα δωμάτια ακολούθησε από τους περισσότερους εξονυχιστική έρευνα του ξενοδοχείου για να μάθουμε όλα τα κατατόπια. Κάποιοι άλλοι προτίμησαν να μείνουν στα δωμάτιά τους και να χαλαρώσουν ακούγοντας μουσική ή βλέποντας τηλεόραση. Όλα αυτά όμως μέχρι τις 8:00μμ που ήταν η ώρα του φαγητού. Αφού γευματίσαμε ανεβήκαμε στην αίθουσα συνεδριάσεων, όπου και είχαμε ένα μικρό πάρτι. Χορέψαμε, διασκεδάσαμε, μέχρι που ήρθε η ώρα να το διαλύσουμε και να πάμε για «ύπνο».
Την επόμενη μέρα, αφού ξυπνήσαμε -όσοι κοιμήθηκαν δηλαδή- πήραμε μια δόση καλού πρωινού και ξεκινήσαμε για τον πρώτο προορισμό της ημέρας, το κάστρο της Μεθώνης. Φτάνοντας στο κάστρο κάναμε μια βόλτα, η οποία κράτησε μία με μιάμιση ώρα. Αφήνοντας το πίσω μας κατευθυνθήκαμε προς την ηλιόλουστη Πύλο. Αυτό που αντικρίσαμε στην Πύλο ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Το τοπίο ήταν ειδυλλιακό. Η θάλασσα ήταν μαγευτική και καταγάλανη και τα λουλούδια ανθισμένα. Στην Πύλο επισκεφθήκαμε το εργαστήρι Νέστωρ, στο οποίο ένας ειδικός μας μίλησε για ένα πείραμα το οποίο γίνεται στη χώρα μας και συγκεκριμένα σε μια υποθαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Πύλου. Εκεί όπως μάθαμε έχει βυθιστεί ένα τεράστιο τηλεσκόπιο που σαν σκοπό του έχει την ανίχνευση μικρών σωματιδίων τα οποία ονομάζονται Νετρίνια. 
Αφήνοντας το εργαστήρι, πήγαμε και φάγαμε σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα της Πύλου. Έτσι λοιπόν, κατά τις 4:30μμ φύγαμε με κατεύθυνση φυσικά την Καλαμάτα και το υπέροχο ξενοδοχείο μας. Το δεύτερο απόγευμα κύλησε ομαλά, ήρεμα και παρόμοια με το πρώτο.
Σε αντίθεση τώρα με την πρώτη βραδιά η δεύτερη κύλησε διαφορετικά. Αφού φάγαμε, ντυθήκαμε με τα καλά μας όλοι και πήγαμε με τους καθηγητές μας να διασκεδάσουμε σε ένα παραθαλάσσιο “club”. Εκεί χορέψαμε, διασκεδάσαμε και περάσαμε γενικά μία αξέχαστη βραδιά. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο ήμασταν οι περισσότεροι αρκετά κουρασμένοι και ο ύπνος ήταν μια καλή λύση. Την επόμενη μέρα το πρωί με βαριά καρδιά, αφού ξέραμε πως θα είναι το τελευταίο μας πρωί στην Καλαμάτα, ξυπνήσαμε όλοι, φτιάξαμε τις βαλίτσες μας, φάγαμε πρωινό, ύστερα παραδώσαμε τις κάρτες των δωματίων μας στη “reception”, φορτώσαμε τα πράγματά μας στα πούλμαν και ξεκινήσαμε για το δρόμο της επιστροφής. Ένα δρόμο ο οποίος διέσχιζε το όρος Ταΰγετο και είχε ως πρώτη στάση τον ιστορικό Μυστρά. 
Μετά από μια ακόμη στάση στη φιλόξενη Σπάρτη το ταξίδι του γυρισμού είχε αρχίσει.
Μέσα στο πούλμαν οι χοροί και τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν με μπροστάρισσα στο χορό ποια άλλη από τη συνοδό μας. Ύστερα από ακόμα μια στάση στον Ισθμό, για να ξεπιαστούμε, φτάσαμε πάλι εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα....στο σχολείο μας. Οι γονείς μας ήταν όλοι εκεί και μας περίμεναν να μας υποδεχτούν "μετά βαΐων και κλάδων". Έτσι το όνειρο αυτό τελείωσε και από τη Δευτέρα όλοι πάλι πίσω στα θρανία και τις έδρες φυσικά…