Οι φωτογραφίες είναι από την παράσταση που δόθηκε στην αίθουσα τελετών του σχολείου μας
Με τους “Όρνιθες” ο Αριστοφάνης στρέφεται στις “ουτοπίες”, στο παράδοξο. Το έργο έχει χαρακτηριστεί ως “φαντασίωση φυγής” αλλά ταυτόχρονα και “η καλύτερη διάψευσή της”, γιατί δείχνει ότι οι άνθρωποι/πολίτες δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα, απλά, θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα σε διαφορετική βάση.
Το γεγονός της φυγής του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη από την Αθήνα γιατί επιθυμούσαν να ζήσουν ήσυχα, σε μια καλύτερη πολιτεία, γίνεται αφορμή για να θιγούν και άλλα θέματα, όπως η ειρήνη, η δημοκρατία, οι νέες φιλοσοφικές ιδέες, αλλά και η κοινωνική, πολιτική, ηθική και οικονομική κρίση της αθηναϊκής κοινωνίας και δημοκρατίας.
Όμως, το γεγονός ότι το καθεστώς που εγκαθιδρύει ο Πεισθέταιρος είναι η τυραννία αποτελεί σαφές μήνυμα/προειδοποίηση ότι οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να οδηγήσει σε πολιτειακό σύστημα πολύ χειρότερο και από την πιο «κακή» δημοκρατία.
Εντυπώσεις μαθητών από την παράσταση:
- Χθες παρακολουθήσαμε μια πολύ ωραία θεατρική παράσταση η οποία ήταν μια πιο εκσυγχρονισμένη παραλλαγή του γνωστού σε όλους έργου του Αριστοφάνη "Όρνιθες». Η εκδοχή που παρακολουθήσαμε είχε κωμικό χαρακτήρα, έτσι ήταν σε όλους αρεστή. Στο τέλος της παράστασης οι ηθοποιοί συζήτησαν μαζί μας και έλυσαν τις απορίες που μας είχαν δημιουργηθεί κατά τη διάρκειά της. Αν και οι ηθοποιοί ήταν μόνο τέσσερις μπόρεσαν να ενσαρκώσουν πολύ καλά τους ρόλους τους και να μας κάνουν να καταλάβουμε το νόημά του. Ελπίζουμε να μας δοθούν και άλλες ευκαιρίες να παρακολουθήσουμε τέτοιες ποιοτικές παραστάσεις.
- Το έργο που
παρακολούθησα χτες δε μου άρεσε.Κατά τη γνώμη μου ήταν λίγο παιδικό και η
υπόθεση δε μου προκάλεσε
το ενδιαφέρον.Παρ’όλα αυτά οι ηθοποιοί πιστεύω ότι έπαιξαν πολύ καλά το ρόλο τους.
-Εγώ βρήκα ότι ήταν
αρκετά ενδιαφέρον αλλά περίμενα ένα καλύτερο τέλος. Οι ηθοποιοί νομίζω ότι ανταποκρίθηκαν
αρκετά καλά στο ρόλο τους.
Κων/νος
- Στη χθεσινή παράσταση είδαμε ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο. Ήταν πολλά πράγματα που μας έκαναν εντύπωση. Πρώτα από όλα μας έκανε εντύπωση η ζωντάνια των ηθοποιών. Το πάθος τους πάνω στην σκηνή ήταν πρωτοφανές. Επιπλέον αυτό που μας άρεσε περισσότερο ήταν η καινοτομία τους να ρωτήσουν εμάς, τους θεατές, τι μας άρεσε περισσότερο. Τέλος συζήτησαν μαζί μας για διάφορα θέματα και μας έδωσαν την ευκαιρία να ανέβουμε στην σκηνή για να εκφράσουμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας.
Γιώργος Β., Κατερίνα, Ελένη
Ο μαθητής Μιχαήλ Μαρκομιχελάκης, όταν σηκώθηκε να πει τις σκέψεις του στη σκηνή, στην ερώτηση που του έκαναν οι ηθοποιοί "Τι κατάλαβες απ΄ το θεατρικό έργο που είδες; Ποιά είναι η καλύτερη "ουτοπία" για σένα; έδωσε μια απάντηση που μας συγκίνησε όλους:
"Κατάλαβα ότι, όπως τα πουλιά πετούν ελεύθερα, έτσι και η αγάπη πρέπει να εκδηλώνεται, είτε είναι φιλική είτε είναι ερωτική. Επίσης, αν εγώ είχα ένα πρόβλημα με κάποιον, θα το έλυνα άμεσα. Αν υπήρχε μια πόλη με αυτά τα χαρακτηριστικά θα ήταν η καλύτερη "ουτοπία", όπως επίσης και μια εκπαίδευση όχι για μάθω μόνο Ιστορία και Αρχαία αλλά για να μάθω ποιός είμαι και γιατί υπάρχω."