Κριτική της ταινίας από τους Πετσίτη Νικόλα και Πιτσιλαδή Δημήτρη
Tην Κυριακή 5/2/2012 τα μέλη της Κινηματογραφικής Λέσχης παρακολουθήσαμε στην αίθουσα τελετών του σχολείου μας την ταινία "Το Κύμα" του Dennis Gansel (Die Well).
Η αναγκαιότητα του εφήβου να ενταχθεί σε μια ομάδα είναι αδιαμφισβήτητα μια απολύτως φυσιολογική διαδικασία. Όπως όλοι γνωρίζουμε οι μεγαλύτερες συγκρούσεις γίνονταν και γίνονται μεταξύ μαθητών σε εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου οι μαθητές προσπαθούν να σχηματίσουν ομάδες ανάλογα με τα πολιτικά τους «πιστεύω», τα ενδιαφέροντα τους καθώς και την καταγωγή τους.
Δυστυχώς λόγω της ανωριμότητας τους οι μαθητές οδηγούνται σε πράξεις που πολλές φορές δεν πρεσβεύουν. Η ομαδοποίηση και ο φανατισμός μόνο σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν. Αυτό το φαινόμενο βλέπουμε να παρουσιάζεται μέσα από αυτήν την ταινία.
Μέσα σε δύο ώρες μας δίνεται με πλήρη σαφήνεια ο ακριβής ορισμός της ομαδοποίησης. Συγκεκριμένα μέσα σε ένα σχολείο βλέπουμε να εξελίσσεται ένα πείραμα ώστε οι μαθητές να μπορέσουν να αντιληφθούν τι ακριβώς σημαίνει η έννοια του φασισμού, δηλαδή η διαφοροποίηση μιας ομάδας μαθητών από τους υπόλοιπους, λόγω της ένταξης τους σε ένα κίνημα. Έτσι όπως λέει και το όνομα του κινήματος «Το Κύμα» τόσο ανεξέλεγκτα κινείται και αυτό. Μέχρι να φύγει η κατάσταση από κάθε όριο, όσοι μαθητές είναι πιό διορατικοί και καταλαβαίνουν ότι αυτό που συμβαίνει είναι παράλογο γίνονται θύματα χλευασμού. Το αποκορύφωμα του φανατισμού είναι όταν οι δύο αντίπαλες ιδεολογικά παρατάξεις -οι αναρχικοί και οι φασίστες- συγκρούονται και κατά συνέπεια ο ένας εξ’ αυτών βγάζει όπλο.
Το τέλος της ταινίας είναι εξίσου απρόβλεπτο καθώς ο καθηγητής και δημιουργός του πειράματος εξηγεί στους μαθητές πόσο εύκολα μέσα σε μια βδομάδα είναι να σχηματιστούν μορφές δικτατορίας. Έτσι ένας μαθητής που ένοιωθε ότι αυτή η οργάνωση έδινε νόημα και λόγο στην ζωή του και λόγω των προσωπικών αδιεξόδων του βγαίνει εκτός ορίων πυροβολώντας ένα συμμαθητή του και στη συνέχεια αυτοκτονώντας.
Δυστυχώς λόγω της ανωριμότητας τους οι μαθητές οδηγούνται σε πράξεις που πολλές φορές δεν πρεσβεύουν. Η ομαδοποίηση και ο φανατισμός μόνο σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν. Αυτό το φαινόμενο βλέπουμε να παρουσιάζεται μέσα από αυτήν την ταινία.
Μέσα σε δύο ώρες μας δίνεται με πλήρη σαφήνεια ο ακριβής ορισμός της ομαδοποίησης. Συγκεκριμένα μέσα σε ένα σχολείο βλέπουμε να εξελίσσεται ένα πείραμα ώστε οι μαθητές να μπορέσουν να αντιληφθούν τι ακριβώς σημαίνει η έννοια του φασισμού, δηλαδή η διαφοροποίηση μιας ομάδας μαθητών από τους υπόλοιπους, λόγω της ένταξης τους σε ένα κίνημα. Έτσι όπως λέει και το όνομα του κινήματος «Το Κύμα» τόσο ανεξέλεγκτα κινείται και αυτό. Μέχρι να φύγει η κατάσταση από κάθε όριο, όσοι μαθητές είναι πιό διορατικοί και καταλαβαίνουν ότι αυτό που συμβαίνει είναι παράλογο γίνονται θύματα χλευασμού. Το αποκορύφωμα του φανατισμού είναι όταν οι δύο αντίπαλες ιδεολογικά παρατάξεις -οι αναρχικοί και οι φασίστες- συγκρούονται και κατά συνέπεια ο ένας εξ’ αυτών βγάζει όπλο.
Το τέλος της ταινίας είναι εξίσου απρόβλεπτο καθώς ο καθηγητής και δημιουργός του πειράματος εξηγεί στους μαθητές πόσο εύκολα μέσα σε μια βδομάδα είναι να σχηματιστούν μορφές δικτατορίας. Έτσι ένας μαθητής που ένοιωθε ότι αυτή η οργάνωση έδινε νόημα και λόγο στην ζωή του και λόγω των προσωπικών αδιεξόδων του βγαίνει εκτός ορίων πυροβολώντας ένα συμμαθητή του και στη συνέχεια αυτοκτονώντας.
Έτσι μέσα από την ταινία παίρνουμε ένα παράδειγμα απολυταρχίας και φασισμού, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη του ανθρώπου για ομαδοποίηση και πόσο εύκολο είναι να βγούμε εκτός ορίων.
Συζητώντας μεταξύ μας τα παιδιά που είδαμε την ταινία για το κατά πόσο τα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα των μελών του Κύματος ήταν οι λόγοι που τους οδήγησαν σε συγκεκριμένες ενέργειες, βγάλαμε το συμπέρασμα - όπως λέει η μαθήτρια Έλενα Παπαδοπούλου - ότι η οικογενειακή κατάσταση επηρεάζει άμεσα το χαρακτήρα των ανθρώπων, καθώς η οικογένεια είναι η πρώτη κοινωνική ομάδα στην οποία εντάσσεται το άτομο και ως επί το πλείστον είναι αυτή που είναι υπεύθυνη να δώσει στον άνθρωπο τα κατάλληλα εφόδια ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί και να ενταχθεί ομαλά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.Αυτοί που δεν έχουν ολοκληρωμένο χαρακτήρα και δεν έχουν την απαιτούμενη φροντίδα και το ενδιαφέρον από την οικογένειά τους είναι αυτοί που υποκύπτουν στη χειραγώγηση. Έτσι συνέβη και με το μαθητή που τελικά φτάνει στην απόπειρα φόνου και στην αυτοχειρία. Είναι αυτός που χαρακτηριστικά λέει: "Το Κύμα ήταν η ζωή μου".