"Ίσως, Αύριο": Σκέψεις πάνω στην ταινία...

                                                         Υπόθεση του έργου:

Σ' ένα στρατόπεδο προσφύγων κάπου στην Αφρική, ο Άντον είναι ένας γιατρός που δίνει άνιση μάχη με τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζει. Καθημερινά σώζει αμάχους που πέφτουν θύματα ακραίας βίας. Πίσω στη Δανία βρίσκεται η οικογένειά του, η οποία δεν περνάει και τις καλύτερες των ημερών της. Ο Άντον και η Mαριάν βρίσκονται σε διάσταση. Ο μεγάλος τους γιος, Eλίας, υπομένει καθημερινά τη βία και το χλευασμό μερίδας των συμμαθητών του. Ανέλπιστο υποστηρικτή θα βρει στο πρόσωπο του Κρίστιαν, ενός Σουηδού πιτσιρικά που έχει έρθει από το Λονδίνο και έχει μόλις χάσει τη μητέρα του από καρκίνο. Ο Κρίστιαν ορθώνει δυναμικά ανάστημα απέναντι στους νταήδες. Τα δύο παιδιά θα γίνουν γρήγορα καλοί φίλοι, ο Κρίστιαν όμως δείχνει μία σαφή ροπή προς την αυτοδικία, γεγονός που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.

 Συμβαίνουν πολλά στην ταινία που κατέκτησε το 2011 το Όσκαρ ξενόγλωσης ταινίας: ο Κρίστιαν αποδίδει ευθύνες στον πατέρα για τη στάση του στο θάνατο της μητέρας του και στην προσπάθειά του να προστατεύσει τον Ελίας τον καθιστά συνένοχο σε επίθεση με αυτοσχέδιο βομβιστικό μηχανισμό. Από την άλλη, ο πατέρας του Ελίας, ο Άντον, έρχεται αντιμέτωπος με τη βία ενός τοπικού πολέμαρχου. Ο πατέρας του Κρίστιαν δεν υποψιάζεται πως ο μονάκριβος γιος του κρύβει τόση οργή και φλερτάρει με την αυτοκτονία.

 

Οι μαθητές συζητούν για την ταινία: 

Μια χαρακτηριστική και δυνατή σκηνή του έργου είναι όταν ο γιατρός αναγκάζεται να αποφασίσει για το μέλλον του σφαγέα των αμάχων, ενός παντοδύναμου οπλαρχηγού που πρέπει να εγχειριστεί.Τότε ο πατέρας του Ελίας εκπλήρωσε το καθήκον του σαν γιατρός που ήτανε. Είχε υποχρέωση να περιθάλψει τον τραυματισμένο άνθρωπο παρόλο που ο ίδιος είχε διαπράξει πολλά κακουργήματα. Όταν όμως ο γιατρεμένος πλέον κακοποιός εξέφρασε τη θέλησή του να συνεχίσει αυτά που έκανε δεν τον σεβάστηκε αυτή τη φορά και τον άφησε στο έλεος των κατοίκων στους οποίους είχε στερήσει πολλά παιδιά.

Όταν βοήθησε τον κακοποιό ο γιατρός αισθανθήκαμε περίεργα καθώς τα κακουργήματα του ήτανε πολύ σοβαρά και σε μια πολιτισμένη χώρα θα βρισκόταν στη φυλακή. Αντίθετα αυτός δέχτηκε να τον βοηθήσει αδιαφορώντας εν μέρει για αυτά που είχε κάνει. Έπειτα, όταν τον έδιωξε και αποδόθηκε δικαιοσύνη αισθανθήκαμε ικανοποίηση καθώς δε θα μπορούσε πλέον να βλάψει κανέναν αφού, όπως φάνηκε, τον σκοτώσανε.

       

Κύρος Κ., Αλέξης Κ., Βαγγέλης Κ., Γιώργος Κ. 

Ο Ελίας είναι ένα παιδί το οποίο δέχεται καθημερινά ψυχολογική σωματική και λεκτική βία από τους συμμαθητές του. Απομακρυσμένος  και αποξενωμένος από την μητέρα του και χωρίς να έχει κάποιον για να τον στηρίξει όταν το έχει ανάγκη και να του δώσει ώριμες συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσει τα θέματα που τον απασχολούν βρίσκει παρηγοριά στον καινούριο συμμαθητή του Κρίστιαν.  
 Ο πατέρας του είναι ένας  γιατρός ο οποίος έχει αφιερώσει την ζωή στην εθελοντική εργασία προσφέροντας ιατρική περίθαλψη στους ανθρώπους ενός καταυλισμού στην Αφρική .Βρίσκεται  χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά του  και η απουσία του είναι πολύ αισθητή στον Ελίας ο οποίος δεν έχει ένα αντρικό πρότυπο να τον κατευθύνει στην ζωή του.  
Ο Κρίστιαν απειλώντας έναν από τους   τραμπούκους του σχολείου , απαλλάσσει τον Ελίας  από την καθημερινή βία που αναγκαζόταν να υπομένει. Το γεγονός αυτό , δηλαδή ότι ο Ελίας είναι κατά κάποιο τρόπο υποχρεωμένος στον Κρίστιαν σε συνδυασμό με την οργή που νιώθει ο Ελίας, όταν κάποιος νταής  ασκεί σωματική βία στον πατέρα του και τον εξευτελίζει μπροστά στα παιδιά του, οδηγεί τον Ελίας και τον φίλο του σε μια εγκληματική πράξη που θα κάνει και τους δύο να καταλάβουν ότι η βία δεν είναι τρόπος επίλυσης διαφορών. 
  
Εύα Κ., Νατάσα Κ., Δήμητρα Κ.

 

  Η ψυχολογία λέει ότι η οργή πρέπει να εκφράζεται άμεσα, γιατί αν συσσωρευτεί μέσα μας θα καταλήξει σε βία απέναντι σε άλλους ή θα στραφεί ενάντια στον εαυτό μας.
Αυτή την κατάσταση την συναντάμε στην ταινία σε τρία σημεία. Το πρώτο είναι όταν ο Κρίστιαν επιτίθεται στον νταή του σχολείου, που ασκούσε βία στον Ελίας. Επίσης στην τοποθέτηση της αυτοσχέδιας βόμβας στο αυτοκίνητο ενός άνδρα, που είχε χτυπήσει τον πατέρα του Ελίας χωρίς λόγο, με σκοπό την απόδοση δικαιοσύνης. Και, τέλος, στην απόπειρα αυτοκτονίας του Κρίστιαν, μετά το ατύχημα του Ελίας με την βόμβα.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι αποτελέσματα της συσσωρευμένης οργής και θυμού στον ψυχικό κόσμο του Κρίστιαν. Αυτή η οργή, που δεν απελευθερώνεται, έχει σχηματιστεί απ' το θάνατο και την απουσία της μητέρας του. Στα πρώτα δύο περιστατικά ο θυμός αυτός οδήγησε σε βιαιότητες απέναντι σε άλλα άτομα, ενώ στην τρίτη στράφηκε ενάντια στον εαυτό του.
Πιστεύουμε ότι αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να αποφευχθούν με τη συζήτηση και το διάλογο ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, όπως η οικογένεια, οι παρέες καθώς και οι ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης. Τέλος, η οργή μπορεί επίσης να απελευθερωθεί μέσω αθλημάτων ή δημιουργικών δραστηριοτήτων με τα οποία εκτονώνεται κανείς.

   

 Στάθης Ρ., Βαγγέλης Σ., Γιώργος Χρ., Λυκούργος Στ.

  Το βασικό θέμα της ταινίας δεν είναι το bullying και η παιδική βία αλλά ο τρόπος που δύο παιδιά αντιμετωπίζουν την απώλεια. Μια απώλεια, είτε αυτή είναι διαζύγιο είτε ένας θάνατος, προκαλεί σ’ ένα παιδί θλίψη και οργή. Όταν αυτή η οργή συσσωρεύεται μέσα του, το παιδί ξεσπάει με βίαιο τρόπο σε άλλους ή στον εαυτό του.
 

Στην περίπτωση του Κρίστιαν η απώλεια της μητέρας του προκάλεσε μεταστροφή στην συμπεριφορά του και έριξε την ψυχολογία του. Γίνεται πιο εχθρικός προς τον πατέρα του, θεωρώντας τον υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας του. Αρχίζει να γίνεται εκδικητικός απέναντι σε όσους ενόχλησαν τον ίδιο ή τους γύρω του, φτάνει σε ακραίες πράξεις, μέχρι και σε τρομοκρατική ενέργεια στην οποία και τραυματίζεται ο φίλος του Ελίας. Μη αντέχοντας τις συνέπειες των πράξεων του, καταφεύγει στην απόπειρα αυτοκτονίας.
Ο Ελίας απ’ την άλλη επηρεασμένος από το διαζύγιο των γονιών του, κλείνεται σιγά σιγά στον εαυτό του με συνέπεια να απομακρύνεται ακόμα και απ’ τη μητέρα του. Παράλληλα βιώνοντας και άσχημες καταστάσεις στο σχολείο του αρχίζει να εναντιώνεται στα πάντα. Μη έχοντας κανέναν πια κοντά του να μπορέσει να μιλήσει να νιώσει ασφάλεια , βρίσκει παρηγοριά και προστασία στον Κρίστιαν, τον καινούργιο του συμμαθητή, ο οποίος τον επηρεάζει σημαντικά.
Τα δύο παιδιά δένονται σταδιακά και η φιλία τους αρχίζει να εξελίσσεται σε ένα είδος συμμαχίας, με σκοπό την εκδίκηση.

Μαρίνα Στ., Άννα Φ., Χριστίνα Τ., Αναστασία Τσ.

  Ο  Eλίας , νιώθοντας μόνος μέσα στο σχολικό χώρο και δεχόμενος το ρατσισμό από τους άλλους συμμαθητές του προσπαθεί να κρατήσει τη μοναδική φιλία που έχει αναπτύξει με τον Κριστιάν ,με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι αποφασίζει χωρίς να είναι στον χαρακτήρα του, να τον βοηθήσει στην κατασκευή της βόμβας και στην έκρηξη αυτής , δηλαδή σε μια τρομοκρατική ενέργεια που θα δημιουργήσει σίγουρα σοβαρά προβλήματα.

Μάλιστα πείστηκε να βοηθήσει σ’ αυτό τον Κρίστιαν επειδή η βόμβα θα έμπαινε στο αυτοκίνητο κάποιου, που στο παρελθόν είχε δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένειά του και στον αγαπημένο του πατέρα στον οποίο έμοιαζε κι ο ίδιος πάρα πολύ.

Αφού λοιπόν δεν ήταν του χαρακτήρα του τέτοιες ενέργειες, με δυσκολία αποφάσισε να βοηθήσει τον Κρίστιαν και γι’ αυτό, όταν τοποθετήθηκε η βόμβα και την τελευταία στιγμή ενεργοποιήθηκε, αυτός ο ίδιος θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό του έτρεξε να σώσει τους αθώους περαστικούς.

Θάνος Φ., Χρήστος Τρ., Δήμητρα Στ., Ευαγγελία Χ. 

Σύμφωνα με την ταινία, ο πατέρας του Ελίας φαίνεται οτι είναι ένας υπομονετικός άνθρωπος, διότι δεν έβαλε τα συναισθήματα του και αυτό που του έλεγε η κοινή γνώμη, αλλά έκανε το καθήκον του ως γιατρός, δηλαδή θεράπευσε τον άνθρωπο που ζητούσε βοήθεια ακόμη και αν δεν του ήταν αρεστός. Βέβαια πριν τον θεραπεύσει απαίτησε να απομακρυνθούν τα όπλα από τον καταυλισμό. Με αυτήν την πράξη πήγε κόντρα στους ανθρώπους του καταυλισμού που του ζητούσαν να αφήσει τον "Μεγάλο" στο ελεός τους, κάτι που μας δείχνει το ήθος του. Ο πατέρας του Ελίας είχε επίγνωση των αποτρόπαιων πράξεων του Μεγάλου, καθώς είχε δεί πολλά από τα θύματά του και είχε ακούσει πολλές ιστορίες με βάση αυτό. Μετά τη θεραπεία του ποδιού του, άρα και την εκπλήρωση του σκοπού του, ο "Μεγάλος" συνέχιζε να προκαλεί με τις πράξεις του και τα λόγια του και έτσι ο γιατρός τον άφησε στο έλεος του λαού.
Κατά την γνώμη μας οι πράξεις αυτές του γιατρού δείχνουν το ήθος του και πως η μόνη του έννοια ήταν η επίτευξη του σκοπού του ως γιατρός, ανεξάρτητα από όλα τα άλλα. Η ταινία επίσης μας διδάσκει πως πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε το συνάνθρωπό μας, ανεξάρτητα από τις πράξεις του και αν τον συμπαθούμε ή όχι. 
Αυτή η ταινία μας προκάλεσε λύπη και οργή για όλα αυτά που γίνονται στις τριτοκοσμικές χώρες και στη συνέχεια χαρά και δικαίωση για την τιμωρία του "Μεγάλου" για τις πράξεις του.

Aιμίλιος Σ., Φάνης Σ., Γιώργος Ρ., Μάριος Στ.